Meetings, Mzungu's en Maasai market

Hallo allemaal, 

Twee weken geleden was de global livelihoods meeting in Mwanza. Alle managers die iets te maken hebben met een project over het verbeteren van leefomstandigheden waren er bij. Ons project valt daar bijvoorbeeld ook onder. De groep wilde graag de projecten in Mwanza zien en naast ons project is er nog een ander project dat zich richt op het ondersteunen van kleine lokale bedrijfjes. Een probleem, er valt bij ons nog helemaal niks te zien. We krijgen nu de aanmeldingen binnen, maar de groep kon niet langs bij de school om bijvoorbeeld naar een les te gaan kijken. Daar hadden ze wel een oplossing voor. We konden wel een "basic empowerment training" geven aan een aantal meiden die zich hadden aangemeld. Dit vertelden ze ons op maandag en woensdagochtend moest de training gegeven worden. In de haast heeft Veronica een korte training in elkaar gezet, maar natuurlijk wijzigde het plan toen weer. Na heel veel wijzigen werd het plan uiteindelijk dat de groep de dromen en uitdagingen van de meiden moest achterhalen. Twintig meiden werden opgetrommeld (mysterieus genoeg kwamen er 24 opdagen). We verdeelden hen in twee groepen en onder toeziend oog van VSO stelden we hen aan aantal vragen. Wat is je droom? Wat weerhoudt je ervan je droom te realiseren? Dit bleek nogal emotioneel beladen te zijn. Een aantal meiden begonnen te huilen, maar de meesten hadden ook niet een verhaal of obstakel zoals wij in Nederland kennen. Een aantal waren al op jonge leeftijd moeder geworden, ze mochten niet werken van hun familie en een meisje moest van haar ouders op jonge leeftijd trouwen. Dit wilde ze niet en toen is ze weggelopen van huis. Nu woont ze bij mensen in huis en maakt daar onder andere schoon. Ze moest toestemming vragen om de meeting van 1,5 uur bij te mogen wonen. Deze vragen kwamen dus iets te vroeg. De meesten durfden hun echte uitdagingen niet te vertellen, maar dat is ook niet heel gek. Je gaat niet in een groep met allemaal mensen die je niet kent vertellen dat je thuis geslagen wordt, of dat je tegen je zin in moest trouwen en niet mag werken van je man. Wij waren dus niet heel gelukkig met de sessie. Het was wel leuk om de meiden voor het eerst te ontmoeten en zij zijn allemaal toegelaten tot het programma. Ik hoop heel erg we ze kunnen helpen! 

We werden wel uitgenodigd voor het diner op donderdagavond. Er zou ook een live optreden zijn. Dit bleek echter een optreden te zijn van een lokale dansgroep en halverwege het optreden kwam er een kist tevoorschijn. Nou drie keer raden wat er uit die kist kwam. Precies twee slangen (speciaal voor de Randstad collega's heb ik maar geen filmpje hiervan gepost). Een ervan was behoorlijk groot (Ebru, deze zul je echt geen "jochie" hebben genoemd ;-)). Ik vond het eigenlijk gewoon enorm zielig en een vorm van dierenmishandeling. Er werd aan de slangen getrokken en ze werden opgejut om een soort van te jagen op een van de dansers. Een man van het congres zei dat ze zo dansen, met wild stampen en veel lawaai maken, om dieren weg te jagen, dus de dans is onderdeel van de cultuur. Ja dat zal wel, maar in een of ander luxe hotel in Mwanza zijn echt geen slangen aanwezig, op deze twee na dan. Ik vond het eigenlijk niet kunnen. Kijk ik er dan te Westers naar? 

Op zaterdag gingen we naar een van onze gebruikelijke kroegen/bar/restaurant. Ik ben er inmiddels aan gewend dat je overal op straat wordt aangesproken met "mzungu" en soms er een spontane liefdesverklaring bijkrijgt. De meest bijzondere ontmoeting van iemand die zo onder de indruk was van mij als mzungu was toch wel op de wc in deze bar. Op het pleintje naast de bar staat een wc hok met daarin twee Wc's, de eerste is een normale en de tweede is een hurktoilet. Ik kwam aangelopen en de deur stond wagenwijd open en een nogal fors meisje zat op de wc. Ze schrok zo van me dat ze alleen maar kon zeggen "Oh! He! Mzungu" Vervolgens stond ze op, met haar broek nog op de enkels om mij op de wc te laten zitten. Nou ja, op zich mag je best even plassen. Dat hoefde ze niet en met haar broek nog steeds niet opgetrokken maande ze me om naar de wc te gaan. Ik zei dat ik wel naar de andere wc kon gaan, maar ze stond erop dat ik deze zou gebruiken. Nou ja, ok, maar dan wel met de deur dicht.  

Zondag gingen we naar de Maasai market. De markt werd door de Lonely Planet aangeraden als goede markt om souvenirs te kopen. Ik had extra geld meegenomen, want ik dacht dat ik wel mijn slag zou kunnen slaan. Niet dus. De markt bestond niet meer uit een paar kraampjes met wat kettinkjes, stenen en manden. Sorry jongens, jullie zullen het toch zonder souvenirs moeten doen. Daarna gingen we naar een hotel met restaurant dat relatief duur is en daardoor vooral bezocht wordt door de rijkere Tanzanianen en mzungu's. Wij zaten dus lekker aan het meer een drankje te doen toen een man naar ons toekwam met de vraag of we ooit een krokodil hadden gezien. Uhhhh er zat er dus eentje in het meer, lekker te chillen aan het water. Ik ben dus nog steeds niet van plan om in het meer te gaan zwemmen. We hebben een tijdje met hem (de man, niet de krokodil) staan kletsen. Super aardige man. Hij blijkt een boot te hebben en hij nodigde ons uit om een keertje de zonsondergang te kijken op het meer. Zaterdag hebben we dit gedaan en wat een mooi uitzicht! Het was een klein beetje bewolkt, waardoor we niet de zon in het water hebben zien zakken. Goed excuus om nog een keer te gaan toch.  

Ondertussen is het regenseizoen hier begonnen. Dat houdt in, over het algemeen prima weer, zonnetje erbij en lekker warm. Alleen af en toe komt het ineens met bakken uit de hemel. Miezerbuitjes kent moeder natuur hier niet. Het is een stortbui of niks, meestal gepaard met zwaar onweer en felle bliksemschichten. Ik heb het nog nooit zo hard zien stormen in Nederland. Standaard valt ook de stroom uit.  

Dan wat antwoorden op vragen die ik veel krijg: 
- Wat eten jullie daar? Thuis eten we meestal vegetarisch en vaak zelfs vegan. Verse groenten met pasta, zelfgemaakt brood of aardappelen. Als we uit eten gaan is er eigenlijk alleen maar keuze uit heel veel vlees en vis. Veel eten wordt hier gefrituurd, maar dat vind ik eigenlijk helemaal niet zo lekker. Als het even kan ga ik dus voor gegrilde kip of een hamburger of iets dergelijks. Ze zeggen hier trouwens geen hamburger maar burger, maar zoals de Tanzanianen het uitspreken "baga." 
- Wat eten de Tanzanianen? Het ontbijt bestaat uit chapati en soep. Lunch is rijst of ugali (soort maispapbroodiets) met bonen, wat groenten en vlees of vis. Of chipsmaya, een soort omelet met friet. Heel eerlijk, ik ben er geen fan van. Maar volgens mij ben ik de enige persoon in het hele land die dit niet lekker vindt. De friet is te slap (luxeprobleem). Avondeten is een beetje hetzelfde. Overigens eten de Tanzanianen als het even kan altijd vlees. Vlees is  namelijk duur en als je vlees eet ben je dus rijk. Dat moet je wel laten zien natuurlijk. Komen wij met onze vegetarische lunch aanzetten op kantoor.  
- Is er veel armoede? Ja, enorm probleem hier.  
- Is er corruptie? Ja, ik zat laatst in de taxi en toen werden we aangehouden door de politie. De agent zei dat hij dorst had en hij zag al wat kleingeld liggen in de auto. De chauffeur gaf hem het geld. Het is dat of waarschijnlijk een verzonnen boete.  

Deze week moeten we naar Shinyanga, mits onze manager het geld binnenkrijgt vanuit het hoofdkantoor. Het project loopt ook in Shinyanga en de lokale volunteers krijgen daar een training. Wij volgen woensdag om kennis te maken met de officials en de school. Zaterdag gaan we weer terug richting Mwanza. 

Groetjes, Frederiek